निन्द्रै परेन

– दिवस

उमेरले तीन दशक पूरा गर्न लागेपछि निकै ठूलो सपना देख्ने जमर्को गरियो, अब्दुल कलामले भनेजस्ता । त्यसैले मत मिलेकै आधारमा त कलामलाई सलाम गरियो नि । तर खै ठूलो सपना मरिगए देखिएन ।

रातभर निदाउँने प्रयास निकै गरियो । उत्तानो परियो, सिलिङ फ्यान झर्‍यो भने त पानी भन्न पाइन्नँ भन्ने ठानेर निन्द्रै परेन । कोल्टो फेरियो, भुइँचालोले यो भित्तो ढल्यो भने आत्था पनि भन्न नपाइएला भनेर निन्द्रा परेन । घोप्टो परुँ न त भन्दा आफूभन्दा पहिले भुँडी अघि बढ्छ र श्वासनली ख्याप्प पार्छ । पचासको उमेर कटेपछि कुर्सीमा बसेर निदाउँने हाकिम जस्तो कुर्सीमा क्वाँ क्वाँ घुरेर निन्द्रै पर्दैन । गाडीमा बसुँ भने आजकल चारपटिका टायर कता छन् यात्रुले ध्यान दिनु जरुरी छ । गाडी खसेको कुरो ड्राइभरले बाँच्यो भने मात्रै पत्तो पाउँछ । केही गरे निन्द्रा परेन । घरमा होस् कि सहरमा, कतै जाँदा निन्द्रै परेन ।

सानातिना सपना त जहिले पनि देखिएकै हो । घिउ खाएका, लुगा लाएका, निदाइएका, सपना देखिएका सपना त कति देखिए कति ? तिलश्मी चस्मा लगाएर दिलचस्पी सपना देखिन्छ कि भन्यो, झन् त्यै रात रातभरी भुतले सताउँछ । आँखा खोल्न पनि दिँदैन, आँखा बन्द गर्न पनि दिँदैन । न चल्न पाउँनु, न नचल्न पाउँनु । ऐठनले अत्याउँछ ।

निन्द्रैमा एउटा करायो, “मुनामदनको हुट्टी हाँक्ने, सपना चपली हाइटको देख्ने । अनी निन्द्रा कहाँबाट पर्छ ?” हैट दिनमा साथीहरुसँग छाडा बोल्दै हिँडेको निन्द्रैमा पो के के देख्न थालेछु । रातभर निन्द्रा परेन ।

पहिले पहिले उनी भन्थिन् मलाई सपनामा देख्नु । खुबै देखिन्थ्यो पनि । आजकल त उनलाई देख्नेबित्तिकै निन्द्रा भंग हुन्छ । धन्न आजसम्म यो कुरो उनलाई भनेको छैन, उनले पनि त्यसै गर्दिहुन् । टोटल्ली कम्प्रमाइज्ड गाइज... ।

एउटा जमाना थियो । एसएलसीमा गुल्टुङ खाएर पनि डाक्टर भाको सपना देखियो । त्यै साल इन्जिनियर भएर सत्र तलाको घर र पूलको डिजाइन गरेको सपना देखियो । त्यस्तै डिजाइनले पो हो कि बहत्तर सालमा धेरै त गल्र्याम्गुर्लुम् ढले । पाइलट भएर प्लेन त कति उडाइयो कति । त्यही विद्याले हो कि बर्षैसाल आकाशमै धेरै मरे । बडो नर्तक बनेको सपना देखियो तर खै हातगोडा मरिगए नाच्दैनन् । नाच्नुपर्दा प्यारालाइसिस छन् । खुब पप गायक बनेको सपना देखियो, अलि ठूलो स्वरले गाए घरबेटीले भाडा बढाउँलान् जस्ता । स्कूल हुँदा सिरानी उल्टो पनि पारियो, आफैं उल्टो परियो । हात लाग्यो शुन्य । होइन सपना देखेर मात्रै केही हुन्न रैछ भन्ने दिव्यज्ञान अहिले मात्रै घुस्यो । त्यै बानीले पनि निन्द्रै पर्दैन ।

सपना देख्न चरकाचार्य र वा वागभटको विधि अपनाइयो । तातोछारो केही लागेन । फ्रायड पढियो, तै पनि अनसक्सेस । ह..य......ट

डिभिको सपना पूरा नभएपछि रक्सौल गएर रेल हेरेर चित्त बुझाइयो । नबुझे पनि रक र डेडमेटल सुनियो । ज्याज र प्याज बजाइयो । काम गर्ने समयमा निदाएर फोकटको सपना देखेर उधारो व्याज खाइयो । छोरीभन्दा आमा तरुनी भनेजस्तो विपनामा काम गर्न छोडेर दिउँसै  सपना देख्न थालेपछि सारा काम चौपट भयो ।

सपना त गिनिज बुकमा नाम लेखाएको सम्मको देखियो । ‘हुर्रे’ भन्दै उफ्रिँदा हजुर्बाले चुरे पुग्नेगरी लखेट्छन् । तर खै एउटा सपना पनि पूरा भएनन् । बक्सिङ जितेको सपना देख्दा सँगै सुतेको भाइलाई धोबी चुटेको हुन्छु । जंगल सफारीको सपनामा सर्पले लखेटेको कारण घरैभरीकालाई ‘सर्प आयो’ भन्दै अत्याउँछु । सबै जम्मा भएपछि बिउँझिएर ‘सर्प त भागेछ’ भन्दै कुरो मिलाउँछु । यो निन्द्रालाई के त, निदाउँन नदिनु न हो ।

आकाशमा उडेको सपना देखियो, अर्को दिन ग्याङ मिलेर धोबी हाने । बिजुली चम्केको देखे मालदार भइन्छ भने खै के के दार भइयो, अरु जे छन् आफू त्यही त हो । हरियो वन देखे शुभ समाचार भन्छन्, मुखमा गाँस हाल्ने बेलामा चिन्दै नचिनेको फुपुपटिको आफन्तको जुठो परेको खबर प्राप्त हुन्छ । चन्द्रमा देखे प्रतिष्ठा मिल्छ भन्थे, तीनवटा चन्द्रमा देखियो उठ्दा हात खाली हुन्छ । पान खाइयो, केही पूरा भएन । सपनामा पहाड चढियो, उल्टै झरेर खाटमुनि परियो । केही हात लागेन, भो सपनाको कुरा नगर, निन्द्रा भन्छ, झक्झकाउ तर निन्द्रा पूरा नगर ।

सपना देख्ने रहरले बिरामी भइयो र डाक्टरको सहारा लिइयो । डाक्टरले स्लिपिङ ट्याब्लेट खाने सल्लाह दियो । उसैबेला डाक्टर भन्छन्, सपना कस्तो देख्नुहुन्छ । त्यो सपनाका कुराले म बेहोस भएछु, बिउँझिदा घरमै फलैँचामा पो रहेछु । धत् कस्तो सपना देख्न गएछु । त्यसपछि भित्रभित्रै हाँसो उकुसमुकुस पार्दैमा दिनरातभर निन्द्रै परेन  ।

उमेर हुँन्ज्याल रोजगारी पाइएन, बेरोजगार हुँदा घर चलेन भन्दै सरकारी फेसबुक पेजमा निकै लेखियो । जति लेखे नि सुन्ने हैन । भैंसीको कानमा बिन बजाएर के गर्नु । आफ्नालागि न सपनाले काम गर्‍यो, न सरकारले काम गर्‍यो भन्दै फेसबुकभरी उफ्रियो । सरकारको खेदो खनियो । बुझेपछि कालले मर्नेको जिब्रोलाई दोष दिएर के गर्नु भन्दै थन्किइयो ।

विकट होस् कि निकट अस्पतालमा सित्तैमा कण्डम पाइन्छ, बिरामी पर्दा सिटामोल जति पियन र अहेबले बेचेर सिध्याउँछन् । सिटामोल नपाएर मर्ने थुप्रै छन्, कण्डम नपाएर मरेको सुनेको छैन । यसरी पैसाको भूत चढेपछि मलाई मात्र हैन सबैलाई निन्द्रा पर्दै पर्दैन । यसैले त ‘अख्तियारले झम्टेको सुब्बा, हुलाकी देख्दा नि तर्सिन्छ’ भन्थे । अख्तियारलाई नि के थाहा, खानेलाई चारो, कमाउँनेलाई गाह्रो । विपनामै  सपना देख्न थालेपछि ती पीडित सुब्बा र मेरो हाल उस्तै भाछ । ती जस्तै आजकल सपनादेखि निकै तर्सिएको छु । धत्तेरीका ठूला सपना देख्नु नि बेकारको रहेछ । आयुको छोरालाई वायुले खाँदैन त भन्नलाई मात्रै हो, निदाउँनै नपाई फुस्स जाने हो कि के हो ? लौ न हो तल्लाघरे, माथ्लाघरे, साततले, भुइातले, अपार्टमेन्टवाला, फुटपाथवाला, पाटीवाला, टायलवाला, जस्ताघरे गाउँले हो, के भो के भो...... निन्द्रै परेन गाँठे । 

२०७२ श्रावण २१

www.fb.com/sampraspaudel