कलमभन्दा तरबारै ठूलो

कलमको जीत हुने वक्तृत्व गाउँदा गाउँदै
तरबारको भीडमा उभेर तरबारै भई
मैले तँलाई छिनालेँ भने
मेरो देशको संविधान‚
तँ आँखा चिम्लेर बस्
तैले नेताको गल्ती
कर्मचारीको भ्रष्टाचार
चाकरी र चाप्लुसी सहन सकिस् भने
मेरो तरबारको कथाको मौन पात्र बनेर
बस्दा तेरो पुस्ताले धन्यवाद भन्दा हुन्
नपत्याए पृथ्वीनारायण र भीमसेनलाई सोध्
अझ बलभद्र र अमरसिंहसंग बुझ्
नपुगे जंगबहादुर र लखनथापासंग सिक्
तरबार ठूलो कि कलम ?
म बम्बैमा बेचिएका चेली‚
अफगानिस्तानमा हेलिएकी चेली‚
इराकमा मरिरहेका दाजुभाइहरु‚
भारतमा जुत्ता खाइरहेका साथीहरुको पक्षमा
कलमको बिट मार्दै
तरबारको वक्तृत्व गाउँन चाहन्छु ।
तैले देखेकै हो‚
नेताको ओठे भाषणले देश चल्दोरहेछ
कलमको कोठे रासनले साहित्य बन्दोरहेछ
तरबारको करामत खै नेताले भन्दै भनेन
तरबारको कविता खै कलमले लेख्दै लेखेन
म उही तरबार लिएर अपराधीहरुको अस्तित्व मेटाउन
लागिरहेछु लागिरहेछु‚
खबरदार ! कोही पिछा गर्ने होइन
म तरबार भैसकेको छु ।
(मितिः २०६९ मङ्सिर १९ गते‚ २०६९)