समृध्दीले डकारेको देश

समृध्दिलाई चिन्न नसक्नेहरू ।
---
ए पूरातनवादीहरू,
ए विकास विरोधीहरू,
ए प्रतिगामी र षडयन्त्रकारीहरू,
ए दृष्टीभ्रम पालेका,
समृध्दिलाई चिन्न नसक्नेहरू ‌।

देशमा केही छैन भन्नेहरू हो,
देशमा विकासै विकास भन्दा के छ,
नपत्याए भित्रि मनले हेर्नोस् त,
कानले देख्नोस्, आँखाले सुन्नोस् त ।

कान्लामा आची गर्दा बेशीँ पुग्छ,
यस्ता प्रविधिलाई विकास नभन्ने?
सडकको धुलो जम्मा गरेर
गमलामा धान रोप्न मिल्छ,
यस्ता गतिविधिलाई विकास नमान्ने?

अब विकासका नाम फेर्ने बेला भो,
सबैले विदेशी नाम राख्न थाले,
कसरी विकास विकासै भैराख्ने हो,
विकास बहादुर थापाले कक्षा ८ मै नाम फेरेछ,
निकास अधिकारीले पनि नाम फेरेछ,
अब सन्तानको नाम विकास राख्नोस्,
समृध्दि, परिवर्तन र निकास राख्नोस्,
राजदूतको पद साली र सालामा,
अनि विकास र आमूल परिवर्तन हाम्रै पालामा ।

अनी सुन्नोस्,
डुङ्गालाई जहाज भनौँ,
३० फिटे गाडीलाई रेल मानौँ,
पुलिसले समात्ने बित्तिकै छानविनविनै अपराधि घोषणा गरौँ,
बा आमाको अर्तीलाई बल मिचाईँ मानौँ,
रुखो खेतमा परेको शीतलाई सिँचाई मानौँ । ।

माल पाएर चाल नपाएको भन्दै
विदेशीले हकारेको देश,

स्वदेशीले नागरिकता त्याग्दै

विदेश पुगी खकारेको देश, 

नेता र कर्मचारी मिली भगतमा

चोरमाथि चकारेको देश ।

आफ्नो दुनो अन्त तेर्सिँदा,

एकले अर्कोलाई हकारेको देश,

खान्न खान्न लोकाचार राख्दै डकारेको देश ।

यसैलाई ठानौँ नयाँ नेपालको रीति,
कत्ति पनि प्रेसर नबढाउनोस्,
देशमा विकासै विकास रहेछ, 
घोडाको गोबर, गाइको लिती,
यै हो खितिति हाँसो उठ्ने समृध्दि ।