त्यसपछि दाह्री पालेँ

 साथीभाइ भन्छन्, “ओइ दाह्रीको भकारी, खुइल्याइदे कति पाल्छस् ।”

बाआमा भन्नुहुन्छ, “स्वास्नी–छोर्छोरी पाल्ने उमेरमा केही नपाएर दाह्री पालिस् है ।”
कुरा त ठीकै होला, बाआमाले पो मलाई पाल्नुभयो म के पालुँ…

मामाहरु भन्नुहुन्छ, “अब गेरु वस्त्र किनेर ल्याइदिन्छौं, बम भोले भन्दै हिँड्नु भान्जाबाबु ।”
‘भान्जाबाबु’ पनि भन्ने अनी जोगी बनाएर लखेट्ने ‘के पारा चलाइस्यो’ मामाहरुले, बुझ्नै नसकिने ।
,,,,,,,

अनी म कविता लेख्छु । कविताचाहिँ बन्यो कि बनेन, नबने कविता बनाउने मिस्त्रीले जोडजाड, ठोकठाक, ताछतुछ, मिचमाच, तानतुन गरेर भए पनि कविताको फ्रेमभित्र अटाउने बनाइदिनु है ।

सन्तानलाई ऋण लाग्ला कि भनेर बाले रोग पाले
तिनै सन्तान भोकाउलान् कि भनी आमाले भोक पाले
देश बनाउला कि भनी दुनियाँले नेता पाले
कसैले कुकुर पाले कसैले सुँगुर पाले
नेताले गुण्डा पाले, गुण्डाले नेता पाले
जसले जे पाले, उल्टै मलमूत्र सोहोर्ने बनाए
खुवाउनु पनि नपर्ने, नुहाउनु पनि नपर्ने
कसैले बेलुनजस्ता ब्रोइलर पाले,
कसैले कपास जस्ता कुकुर पाले
धुलो यसो झड्कार्यो, पसिना उसो फड्कार्योत
पाल्ने चिज केही नपाएर मैलेचाहिँ दाह्री पालेँ ।

यस्तो राष्ट्रप्रेमले ओतप्रोत ‘युवा कविता’ राष्ट्रिय कविता प्रतियोगितामा प्रथम हुने ठानेर मख्ख थिए्ँ । सपनाहरु पनि आफ्नो अनुकूलकै देख्थेँ । अघिल्लो दिनको घटना नभइदिएको भए मेरा सुकेका जिउ पनि केही दिनमै फुक्थे होलान् । घटना यस्तो थियो,

देशमा विकास बाहेक केही थिएन । चारपुस्ते फ्रि वाइफाइ, बिजुलीगाडी मात्रै चल्ने गाउँसहर । सहरका सफा पानी, गाउँमा फक्रक्क परेको जवानी । आहा । देवकोटा अहिले हु्ँदा हुन् त “स्वर्गको टुकुडा” अझै लम्ब्याउँथे होलान् झैं लाग्ने ।

एक दिन, यो युगमा पनि कसैले चटपटे खाएर २० बर्षे तरुनीको चिल्ला गाला झैं बनेको नेपालको कुनै सडकमा एउटा खोस्टो कागज टिपेर धुरु धुरु रोइरहेको थिएँ । कसैले वातावरणविद् होलान् भनेर खादाहरु भिराइदिए । अबिर र माला अनी दोसल्ला र हल्लाहरु सडक किनारमा बाह्रै महिना वसन्त ऋतु देखाइरहने मनमोहक दृश्यहरु छोपिरहेको थियो ।

अँ साँच्ची खानेले खाइसकेपछि मेरै कविताको खोस्टो यसरी नफालिदिएको भए हुन्थ्यो नि है । बेलैमा विदेश जानेले बरु के के फाले के के पाले । खान नपाए नि माटै खाउँला नेपाल आमा भन्ने भाको, सभ्यता, नैतिकता, आचरण, आत्मसम्मान, गर्व, हर्ष आदि आदि पाल्नलाई कतै नभेटाएर मैले दाह्री पालेँ ।

समृद्ध समाज राष्ट्रिय दैनिक २०७७