माड्साप

एकछिन ल ८

स्कूल जान ठिक पर्दै थिएँ । फोन आयो- "सर एउटा जरुरी काम परेकोले अलिकति पैसा पुगेन । लौ न सापटी दिनुपर्‍यो ।" दुख देखाउँदै भनेँ-"हैन शिक्षकसँग पैसा हुन्छ भनेर पत्याइराख्ने मान्छेहरु पनि अझै छन् र भन्या । तलब त चार महिनामा मात्रै पाइन्छ नि दाइ ।"

उनले झोक्किँदै भने "अनी अगाडीको चार/चार महिनाको तलबचाहिँ जाँडरौसी धोकेरै सिध्याउँछौ कि क्या हो मास्टर ?" तिखा वचनले मन अमिलो भयो ।

उधारो दिने पसलवालाले सबैभन्दा पहिला शिक्षकसँग उधारो तिर्न अनुरोध गर्छ । दूधवालाले पनि उसै गर्छ । डेरामा बस्ने शिक्षकलाई त घरबेटीले सपनामा घरभाडा दिएको देखुन् भनेर महिनाको २९ गते नै अनुहार देखाउँछन् ।

आपत् परेर जाँदा पनि मेडिकलमा उधारो राख्न मिल्दैन । सरकारी दस्तुर उधारो हुने कुरै भएन । सरकार त शैक्षिक बेरोजगारसँग करोडौं राजश्व उठाएर गर्व गरिराछ । बेरोजगारलाई रोजगारी दिने नाममा शिक्षक सेवादेखि लोकसेवासम्म बेरोजगारलाई धोबीले लुगा निचोरे झैँ निचोर्ने नीति संघियतामा फस्टाउँदै गएको छ । रोजगारीका लागि विदेश गएका युवाबाट असूलेर देश पालिएको छ ।

शिक्षक भएर भन्दा नभएर जीवन बिताउँन सजिलो होला । कम्तीमा उधारो दिनेले "ए मास्टर जागिर खाएका छौ तिर न ।" भनेर त नभन्ला नि । आखिर बेकामे बस्नेले पनि ठेक्कापट्टा गर्छु भन्ने त हो नि । दुनियाँले ठेकदारसाब लाइहाल्छन् क्यारे ।

स्कूल पुग्नेबित्तिकै एक अभिभावकले भने "माड्साप ३ मिनेट ढिला भैसक्यो नि ।" म भन्छु "छोरीलाई बोर्डिङमा पुर्‍याउनाले एकैछिन ढिला भयो । फेरि पहिलो क्लास खाली पनि त छ नि ।" उताबाट छड्के आउँछ "ए आफू सरकारी स्कूलाँ पढाएर सन्तानचैं बोर्डिङमा ?" उत्तर दिनैपर्‍यो, भन्न मन  लाग्छ "बारीमा कपास खेती छ कपडा किनेर लाउँछौ? खेतमा लहलह धान, मकै फल्छ चिउरा र बिस्कुटमा किन पैसा खर्चन्छौ, गाइको दूध बेचेर भट्टीमा रक्सी नधोक्दा हुन्नँ ?" तर भनिनँ । निहुरिमुन्टी न लगाएर अफिसतिर लम्किएँ ।

आजकाल मास्टर शब्द सुन्दै साह्रै हासुठ्दो लाग्छ । देउसी खेल्ने केटाकेटीले पनि "ए धाराको पाएप, मास्टर साएप" लगाउँछन् हामीलाई । गीत गाउनेले पनि माया लाउँदै नजानेजस्तो "मास्टर साहेब लगाइदेऊ पिरती" भन्दै जिस्काउँछन् ।

त्यसो त साहेबबाट साब हुँदै सापमा झरेकामा मास्टरसाप, डाक्टरसाप, वकीलसाप, हवल्दारसाप, ड्राइभरसाप सबै हुन् नै । तीमध्ये मास्टरसाप मात्रै अब माड्सापमा रुपान्तर भैसके । त्यसो त आजकाल मास्टरसापहरु पनि ज.द. मास्टर, ठे.प. मास्टर, क.खो. मास्टरमा रुपान्तरण हुन थालेका  छन् । यस्तै मौका पारेर शिक्षकको नेतृत्वमा रहेका नेताहरु पनि शिक्षकलाई माड्सापकै दर्जामा गनिरहेका हुन्छन् । शिक्षकका समस्या सुन्ने ठेक्का पाएकाहरु पनि शिक्षकलाई आफ्नो समस्या घरैमा छोडेर विद्यालय आउन सल्लाह दिन्छन् । दुनियाँका समस्या सुन्नुपर्ने शिक्षकले आफ्नो समस्या राजाको कपाल काट्नेले झैं ‌ओढारमै गएर सुनाउनुपर्ने हो र ?

अब तलबले वृद्ध बाआमादेखि सन्तानसम्मका मुखमा माड लाउन धौ धौ पर्ने पेशाधारीलाई माड्साप होइन शिक्षक भनेर सम्बोधन  गरौं । पढाइ पुगेको छैन भने पढौं । समाज परिवर्तनको महत्वपूर्ण पेशाधारीसँग सापटी मागेर जागिरको धज्जी नउडाउँ ।

कसैले  भेटेमा यो विज्ञप्ती अघि फोन गर्ने दाइलाई दिनु न है ।

ज.द. ‍ = जग्गा दलाली, ठे.प. = ठेक्कापट्टा, क.खो. = कमिशनखोर

स्पष्टोक्तीः यस लेखका प्रसङ्गहरु कसैको जीवनमा मेल खाएमा त्यसलाई आफ्नै सम्झिनुहोला । 

समृद्ध समाज राष्ट्र्रिय दैनिक